De afgelopen week een oude
schuur geschilderd.
Ik vond een foto, van een schuur en deze sprak mij enorm
aan. Het raakte mij om die schuur op die foto te zien, evenals de deur, die
iets zegt van mijn naam. Zo kijkend naar de foto kwamen er herinneringen.
Herinneringen aan de oude schuur van mijn opa. Deze had dan weliswaar een
andere kleur.
De schuur stond achter het oude huis, en aan die schuur was een
kippenren gekoppeld. Binnenin de schuur rook het toen al muf, vermengd met de
geur van de kippenren. Als je de schuur binnenging , kon je de eieren rapen.
Dat heb ik heel wat keertjes gedaan, samen met mijn opa.
Die schuur staat er nu nog,
nu wat ouder, maar intact. Ik ben er al jaren niet meer in geweest. De laatste
keer dat ik er nog een "kijkje" in heb genomen, was die muffe geur nog altijd
aanwezig. Deze schuur staat vol met oude zooi.
De schuur die ik geschilderd
heb, heeft iets weg van die oude schuur, zoals die er nu nog staat. En zoals het in het leven gaat met het ouder
worden, herinneringen stapelen zich op. Nu doet deze schuur mij niet daar aan
denken.
Ik wil je meenemen naar mijn verhaal. Zoals ik al schreef, stond deze schuur vol met
rommel. Rommel kun je een leven lang verzamelen en opslaan in een schuur. Rommel kan ook opgeruimd worden. Deze schuur laat
iets zien.
Kom gerust binnen door de deur om een kijkje te nemen. Mijn schuur
is opgeruimd en aangeveegd. Het ruikt heerlijk, en het laat zien wie ik mag
zijn. Mijn schuur mag er zijn.