Mijn uitwerking van Psalm 42
David danst voor de ark uit en brengt God alle eer.
Het is zo mooi hoe David met weemoed
terug kijkt naar dit moment in de psalm.
Hij vergelijkt het met een hinde,
die dorst naar water.
Hij geeft aan hoe hij dorst naar meer, naar God.
Hij spreekt tegen zijn ziel, en zegt:
"Wees blij."
Ik heb David dansend getekend.
Ik heb de ark getekend.
Ik heb een hinde getekend.
*********
Weemoed =
Een stemming, gemoedstoestand of gemoedsgesteldheid.
Het is een gevoel waarbij je iets of iemand betreurt
waar je aan terugdenkt (of voelt)
Het is een gevoel van melancholie of droefgeestig gevoel.
*********
Mijn Psalm 42
Ik heb alles even door elkaar gehusseld.
Zo lees je het weer even anders.....
David spreekt tegen zijn ziel
Weemoed vervult mijn ziel
nu ik mij herinner hoe
ik meeliep in een dichte stoet
en optrok naar het huis van God
een feestende menigte,
juichend en lovend.
Mijn ziel dorst naar God,
naar de levende God,
wanneer mag ik nader komen
en Gods gelaat aanschouwen?
Zoals een hinde smacht
naar stromend water,
zo smacht mijn ziel
naar U, o God.
Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik Hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt
Mijn ziel is bedroefd,
daarom denk ik aan U…
Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten